İşkence denildiğinde Türkiye'de ilk akla gelen yer olan Diyarbakır Cezaevi'nde 1981 yılının Aralık ayında 19 yaşında bir üniversite öğrencisi iken tutuklanan Rahime Kesici uğradığı işkence ve kötü muameleyi canlı yayında anlattı. Kesici "İnsanlığın onurunu yere düşürmek için yapılan bir çabaydı. Ne Amerika'da ne de başka bir ülkede böyle işkence yapılmadı. Otuz dört arkadaşımız hayatını kaybetti" dedi.

İŞTE KESİCİ'NİN ANLATTIKLARINDAN SATIRBAŞLARI;

Bu konu ne zaman açılsa nabzımı sayamıyorum. O günlere geri dönüyorum, sesim titriyor. Bunları yapanları asla insan yerine koymuyorum. Bir insana 30-35 arası işkence yöntemi uygulamak insanın yapacağı bir iş değil. Ağzına diş macunu, diş kremi sıkmak, falakaya yatırmak, lağıma atmak, ayaktan asmak, kanter denilen erkek arkadaşlarımızı testislerinden asmak, yat, sürün yapmak, sigara söndürmek, konuşturmamak, su içirmemek, jop sokmak, gece nöbeti tutturmak. Yani sizin nefes alacağınız her şeye engel koymak insanlığın onurunu yenmek için yapılan bir çabaydı. Hepimizin ciddi anlamda tedavi olması lazım.

"KADIN İŞKENCECİM VARDI"

Kadın işkencecim vardı. Bana yaptıklarından sonra o kadının evlat sahibi olacağını düşünmedim. İnsanı ihtiyaçlarımızı bile reddetti. Çok kötü davrandı içtiğimiz suyu tekmeleyip döküyordu. Erkeklerin de asla baba olamayacağını düşündüm.

"HAKKARİ'DEN GELEN KADINI ASLA UNUTAMAM"

Hakkari'den gelen bir kadın vardı. Hiç Türkçe bilmiyordu. Bana sabaha kadar buna Andımızı ve İstiklal Marşı'nın on kıtasını öğretmezsen sizi dövüp, lağım sularına atacağız dediler. Öğretemedik tabi hücreye gidip dayak yedik. Lağım sularında bekletildik. Islak ağaç dalıyla bize dayak attılar.